Foto’s van de tocht, gereden op een prachtige warme dag, gemaakt door Gijs de Geus.
Kijk voor de foto’s op de foto pagina.
Gezien mijn bijdrage aan de tocht niet verder kon komen dan het bezetten van het honk en het verzorgen van koffie en eten bij vertrek en aankomst wil ik graag het mooie verslag van ons gast lid plaatsten.
Rechtstreeks overgenomen van zijn facebook…
Ik dacht dat ik vroeg was, toen ik gisterochtend net na negen uur in Dieren arriveerde. Aanmelden voor de toertocht was immers vanaf half tien. Niet alleen echter bleek het hele team van Stepteam Doesburg al aanwezig, maar met mij arriveerden ook al andere steppers. Popelend van ongeduld voor wat een tocht met dit prachtweer over de mooie Veluwe zou gaan brengen.
Maar eerst aan de koffie, met een heerlijk assortiment brownies en cakes. Ondertussen arriveerden ook de overige deelnemers. Waaronder tot mijn verrassing twee uit Reeuwijk, bijna-buren zelfs… 😉
Om tien uur nam Menanynke het woord en heette de deelnemers welkom. Daarna op pad, met een kleine dertig rijders voor de vijftig kilometertocht. Menanynke had aangegeven dat de tocht wel het een en ander aan klimmen vergde, en dat bleek al snel het geval. Na even negen kilometer bereikten we het uitzichtpunt bij de Posbank. Eigenlijk net naast de route, maar te mooi om niet te bezoeken. Een prachtig uitzicht over hei en heuvels, met – speciaal voor ons 😉 – in de verte een schaapskudde…
Daarna verder, niet de snelle afdaling van de Posbank af maar weer de heuvels in. Er waren veel begeleiders bij de groep en dat maakte dat iedere stepper eigenlijk in zijn/haar eigen tempo kon rijden. Brian en ik reden meestal vooraan, in een ontspannen vlot toertempo. Gerda en Judith zaten veelal in ons kielzog, net als Paul en Teun. Mooi om te zien hoe de laatste op z’n G4-Kickbike ons bij de afdalingen telkens voorbij stoof…
Regelmatig stopten we onderweg om te hergroeperen. Waarbij ook de langzamere deelnemers de gelegenheid kregen om weer op adem te komen. Niets is immers zo frustrerend om als ‘achterblijver’ de wachtende groep te bereiken en dat die dan juist op dat moment weer begint te rijden. Op adem komen was geen overbodige luxe na de soms kilometerslange klimmen…
Die overigens gevolgd werden door lange afdalingen, waarbij flinke snelheden werden bereikt. Ondertussen slingerden we door bossen en heidevelden, een en al genieten. Zon, zonnig, zonnigst, dus voldoende drinken was belangrijk. De officiële ruststop was halverwege de tocht bij de brandtoren, ook net iets van de route af. Hier alle gelegenheid om bij te tanken, bidons te vullen en wat lekkers te eten.
Snel daarna kwamen we op het pittigste stuk van de tocht. Een onverharde weg naar boven, die goed te rijden was als je zorgvuldig op de ‘harde’ stukken bleef. Dat betekende steppen op het smalle spoortje in het midden en vooral uit de ‘rijbanen’ terzijde daarvan blijven. Naar beneden was een ander verhaal. Op gewone banden goed te doen, op smalle racefietsbandjes gewaagd door de vele mulle stukken. Menanynke had daarvoor overigens al gewaarschuwd in haar praatje vooraf en de steppers gemaand om hier voorzichtig te rijden.
Vervolgens een met split verharde zandweg en daarna de ultieme uitdaging, over een dito fietspad een steile klim omhoog. Waarbij de uitdaging natuurlijk daarin zat om de helling zonder afstappen te halen…
Bij de volgende hergroepeerstop, op tweederde van de route, vroeg iemand me of het nu met het klimmen was gedaan. Dat niet nee, dat ging tot het einde van de route toe door. Maar wel minder steil dan dat we gehad hadden, dus dat scheelde. En met een paar prachtige afdalingen, waaronder die over de Schaapsallee naar Laag-Soeren. Ik kwam daar boven de 53 km/uur, anderen ongetwijfeld nog sneller. Helm op bij het steppen was dan ook geen overbodige luxe, hoewel ons valpartijen gelukkig bespaard bleven.
Na een uur of vier onderweg te zijn geweest kwamen we weer terug bij het beginpunt. Daar stonden de mosterd- en tomatensoep al op ons te wachten. Heerlijk na zo’n warme rit, dan is aanvulling van het zoutgehalte welkom.
We hadden best vlot gereden, want excl. stops een gemiddelde van goed 19 km/uur gedraaid. En ja, als vooraan rijdende steppers hebben we her en der best wat langer gewacht op de minder snelle deelnemers, maar ook die reden heel aardig door. Echt knap om deze best pittige route in zo’n tempo af te leggen! Helemaal omdat iedereen onder het steppen met volle teugen genoot van de mooie omgeving.
Alfred Ballast